Ο Άγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν από τον Λίβανο και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Νουμεριανού (283-284 μ.Χ.). Ο πατέρας του ονομαζόταν Βερούκιος και η
μητέρα του Ρωμυλία (κατ' άλλους Βερεκκόκιος και Ρομβυλιανή) και ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσίας Κυρίου. Καταρχήν έμαθε τα ιερά της Εκκλησίας γράμματα και εχ συνεχεία
σπούδασε την ιατρική επιστήμη.
Εξάσκησε το λειτούργημα όχι για να κερδίσει χρήματα, αλλά ως διακόνημα, μη κάνοντας διάκριση μεταξύ των χριστιανών και ειδωλολατρών. Το πλούσιο σπίτι του το είχε μετατρέψει σε πανδοχείο, όπου δεχόταν, περιέθαλπε και θεράπευε πλήθη ασθενών και πενήτων, γι' αυτό και εντάσσεται στην κατηγορία των γνωστών Αναργύρων.
Ο ελεήμων Κύριος, βλέποντας και βραβεύοντας το φιλάνθρωπο έργο του Θαλλελαίου, του χορήγησε και θαυματουργική δύναμη ενόσω ακόμα ζούσε, ώστε να θεραπεύει βαριές και καμιά φορά ανίατες ασθένειες. Ενδεικτικά, θεράπευσε ετοιμοθάνατο που τον είχε δαγκώσει φαρμακερό φίδι. Ξαναέδωσε την φωνή σε άλλον γιατρό που κινδύνευε να την χάσει. Θεράπευσε έναν παραλυτικό,έναν τυφλό και μια γυναίκα που ήταν δαιμονισμένη.
Ο ανάργυρος αυτός ιατρός ένα μόνο «αντάλλαγμα» ζητούσε από εκείνους που θεράπευε, ν' απαρνηθούν τα είδωλα και να πιστέψουν στο Χριστό. Πράγμα που τις περισσότερες
φορές το πετύχαινε, με αποτέλεσμα ν' αυξάνει ο αριθμός των εθνικών που εγκατέλειπαν τα είδωλα. Αυτό όμως προκάλεσε το φθόνο μερικών που τον κατάγγειλαν στον τοπικό
άρχοντα Τιβεριανό, ο οποίος διέταξε να τον συλλάβουν.
Εκείνος, επειδή ο Άγιος δεν πειθόταν να θυσιάσει στα είδωλα και είχε ομολογήσει με παρρησία πίστη στο Χριστό, πρόσταξε να του τρυπήσουν τους αστραγάλους και να τον κρεμάσουν με το κεφάλι προς τα κάτω. Τόση δε ήταν η υπομονή του Αγίου, την οποία επέδειξε κατά το φρικτό αυτό μαρτύριο, ώστε δύο από τους βασανιστές του στρατιώτες, ονόματι Αλέξανδρος και Αστέριος, πίστεψαν και αφού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό, αποκεφαλίσθηκαν. Κατόπιν ο Τιβεριανός πρόσταξε και έριξαν τον Άγιο στη θάλασσα να πνιγεί. Εκείνος όμως, δεν έπαθε τίποτε και βγήκε από την θάλασσα φορώντας ολόλευκη εσθήτα. Μετά από την θαυματουργική αυτή διάσωσή του τον έριξαν στο
στάδιο να τον κατασπαράξουν πεινασμένα σαρκοβόρα θηρία. Όμως τα θηρία δεν τον πλησίασαν και έμεινε και πάλι αβλαβής.
Έτσι ο Μάρτυς Θαλλέλαιος αποκεφαλίσθηκε διά ξίφους στην Έδεσσα των Αιγαίων, το φθινόπωρο του 284 μ.Χ. (κατά άλλους τον Μάιο του 289 μ.Χ.) και έλαβε τον αμάραντο
στέφανο του μαρτυρίου. Στον τόπο του μαρτυρίου του αργότερα βλάστησε ένα βότανο που θεράπευε πολλές ασθένειες, ως απόδειξη της θείας ευδοκίας που είχε χαριστεί στον
ιαματικό και μάρτυρα άγιο Θαλλέλαιο.
Η Σύναξή του ετελείτο στο μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν εντός του Ναού του Αγίου Αγαθονίκου. Πλην του ναΐσκου αυτού γνωρίζουμε και το ναό κοντά στο όρος του Αυξεντίου. Επ' ονόματι του Αγίου υπήρχε και μονή στην Παλαιστίνη, την οποία, κατά τη μαρτυρία του Προκοπίου, «ἀνανεώσατο» ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527 - 565 μ.Χ.).
Φαίνεται δε ότι ορισμένες μονές εόρταζαν τη μνήμη του Αγίου Θαλλελαίου στις 3 Σεπτεμβρίου, ενώ άλλοι και στις 23 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία ο Μάρτυς προσήχθη σε
ανάκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου