«Ο Τζον Κέρι πιέζει την λάθος πλευρά». Με αυτή τη δήλωση σχολίασε ο Ισραηλινός υπουργός Περιβάλλοντος Τζιλάντ Ερντάν τις πιέσεις που ασκούν οι ΗΠΑ στο Ισραήλ, με πρωτεργάτη τον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Τζον Κέρι, για την συνέχιση και επιτυχή κατάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής.
Του Παντελή Καρύκα
«Ο Κέρι πρέπει να πιέσει τον Αμπάς να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος», είπε χαρακτηριστικά. Ο Ερντάν θεωρείται στενός συνεργάτης του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου και οι απόψεις που εξέφρασε αποδίδουν την έντονη δυσαρέσκεια της ισραηλινής κυβέρνησης έναντι των ΗΠΑ, αλλά και προσωπικά, σε βάρος του εκφραστή της πολιτικής τους, του Τζον Κέρι, προσωπικά, ο οποίος δεν χαίρει και τόσο της εκτίμησης των Ισραηλινών.
Ο Ισραηλινός υπουργός στάθηκε ιδιαίτερα στην άρνηση της Παλαιστινιακής Αρχής να αποδεχτεί τον βασικό όρο της αναγνώρισης του Ισραήλ, που έχει θέσει η ισραηλινή πλευρά. Η επέμβαση του Κέρι, ο οποίος δήλωσε ότι το Ισραήλ, είναι λάθος, να θέτει το εν λόγω ζήτημα της αναγνώρισής του, ξανά και ξανά. Η δήλωση αυτή προσκάλεσε οργή στο Τελ Αβίβ, που όμως δεν έχει ακόμα απαντήσει επίσημα.
Προφανώς, ο Ερντάν ανέλαβε την αποστολή αυτή. Το Ισραήλ, αντίθετα, έστρεψε τα πυρά του κατά του Μαχμούτ Αμπάς, κατηγορώντας τον, ότι στην πραγματικότητα δεν επιθυμεί την ειρήνη. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα;
Ιστορικά, όπως διευκρινίζει ο Itamar Marcus σε άρθρο γνώμης στη Jerusalem Post, ο όρος «εβραϊκό κράτος» περιέχεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη Διακήρυξη Μπάλφουρ (Balfour Declaration) του 1917 όπου υποστηριζόταν η ίδρυση κράτους «για τους Εβραίους», στον πρόδρομο του ΟΗΕ, την «Κοινωνία των Εθνών» (League of Nations) που εξέδωσε την Εντολή (Mandate) προς τη Βρετανία το 1922 «για να ιδρύσει εβραϊκό κράτος», αλλά και το 1947 στην απόφαση 181 του ΟΗΕ, όπου γίνεται σύσταση «εβραϊκού κράτους».
Εφόσον υπάρχει σε τόσα κείμενα, γιατί οι Ισραηλινοί επιμένουν τόσο πολύ και γιατί οι Παλαιστίνιοι αρνούνται με τόσον φανατισμό να αναγνωρίσουν «εβραϊκό κράτος»; Αρχικά, διότι υπάρχουν καταγεγραμμένες δεκάδες δηλώσεις ακόμα και αξιωματούχων, όχι της Χαμάς, αλλά της μετριοπαθούς – συγκριτικά πάντα – Φατάχ, όπου ξεκαθαρίζεται πως ουδέποτε έχει αναγνωριστεί το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ…
Παράλληλα, εάν το αναγνώριζαν, αυτό θα επηρέαζε ενδεχομένως και το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, που όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, δεν υπάρχει περίπτωση να αναγνωριστεί για τους περίπου τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες, αφού αυτό θα ισοδυναμούσε με το να καταστούν οι Εβραίοι μειοψηφία στο ίδιο τους το κράτος. Κατά συνέπεια, απλά δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να γίνει δεκτό, ασχέτως του πως βλέπει κάποιος αυτό το θέμα σε επίπεδο δικαίου. Και όποιος πραγματικά θέλει ειρήνη αυτό θα πρέπει να βρει τρόπο να το προσπεράσει.
Διαφορετικά, πολύ απλά, η εναλλακτική επιλογή είναι να περιμένει την κατάλληλη συγκυρία να ανατρέψει δια των όπλων την ίδρυση του εβραϊκού κράτους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεμιτό, όσο θεμιτό είναι και το ότι η άλλη πλευρά θα λάβει όλα τα μέτρα ώστε να μην εξαφανιστεί. Είναι πάντως τουλάχιστον παρανοϊκό, να διαγράφεται η παρουσία εβραϊκών πληθυσμών στη συγκεκριμένη περιοχή επί χιλιετηρίδες, μαζί με τους Άραβες και να ανέχεται η διεθνής κοινότητα και μόνο συζήτηση για το «δικαίωμα ύπαρξης» του Ισραήλ στην περιοχή.
Και η θυματοποίηση έχει τα όριά της, όπως και η ευημερία των προνομιούχων ορισμένων καθεστώτων σε βάρος των πολλών, προβάλλοντας «αντιστασιακά» διαπιστευτήρια. Έτσι, λύσεις στα προβλήματα διεθνούς ασφάλειας δεν βρίσκονται.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου