“Συνένοχο στο φόνο δεν θα μ’ έχετε”

Του Βασίλη Ζήση 

 Από το 2012 οι (ειλικρινείς) αντιμνημονιακοί έχουμε γίνει σοφότεροι, έγραψε αλλού ο φίλτατος «Διογένης». Ο Σαμαράς απέδειξε ότι μπορούσε να εκτελεστεί διαφορετικά το Μνημόνιο και να δώσει (με την πολιτική και όχι με το Μνημόνιο) τεράστια ώθηση στα δημόσια οικονομικά. Περικοπές και πριν, περικοπές και τώρα.




Η διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου όλο έξω έπεφτε από τους στόχους (και σε έλλειμμα και σε ΑΕΠ), ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά υπερκαλύπτει τους στόχους.

Δεν είναι τυχαίο, υπάρχει λόγος και ο λόγος είναι ότι ο Σαμαράς α) είναι απείρως ικανότερος και κυρίως β) δεν έχει δόλο καταστροφής της χώρας.

Όντως είμαστε ένα βήμα πριν από την έξοδο από το Μνημόνιο. Όμως ο κόσμος έχει δίκιο να δυσπιστεί με τόση προπαγάνδα εθνικής αυτοϋποτίμησης και τις τόσες αντιφάσεις της ακολουθούμενης πολιτικής (λόγω κυρίως της μνημονιακής της διάστασης). Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια (και την κρίση που αυτά προκαλούν και ανατροφοδοτούν) και αυτό είναι κάτι που ακόμη και οι πλέον δύσπιστοι θα είναι σε θέση πολύ σύντομα να αντιληφθούν.

Τέλος, ας ξαναπούμε το χιλιοειπωμένο αλλά υπαρκτό επιχείρημα, ότι οι υπάρχουσες εναλλακτικές (Τσίπρας...) είναι όχι απλώς χειρότερες, αλλά ολωσδιόλου καταστροφικές.

Όμως, η δικαίωση όσων υποστηρίζουμε χρόνια είναι πικρή και δεν ωφελεί την πατρίδα, παρά μόνο αν η πλειοψηφία ανοίξει τα μάτια της, έστω την τελευταία στιγμή.

Εμείς θα παραμείνουμε κάθετα αντίθετοι μέχρι τέλους στους υποστηρικτές της Νέας Τάξης, στους φασίστες “αντι-ρατσιστές”, στους Ιούς και τις μεταλλαγές τους στους παπαχελάδες και τους λιακορεπούσηδες, στους φιλομουσουλμάνους, τους αλβανολάγνους και τους πακιστανοσυμπαθούντες, αλλά και τους εθνοκάπηλους, τα χρυσαύγουλα και την καπηλεία του πατριωτισμού.

Και δεν θα κατανοήσουμε ποτέ πως εκπρόσωποι αυτών των αντεθνικών κύκλων μπορούν να βρουν θέση στη ΝΔ, εν ονόματι μιας λίαν αμφιλεγόμενης αμφίπλευρης διεύρυνσης και προς τα δεξιά και προς το κέντρο. Διάβασα σε τρία κυριακάτικα φύλλα δημοσιεύματα (καταφανώς διοχετευμένα από το Μαξίμου) σύμφωνα με τα οποία ο κ. Σαμαράς οδεύει προς την «μετάλλαξη της ΝΔ» και επιδιώκει « την συνένωση δυνάμεων της δεξιάς και του κέντρου». Πολύ μεσαιοχωριτισμό και πολύ Λούλη μου θυμίζουν όλα αυτά. Για άλλους παραμένει το σχέδιο για ένα νέο «Συναγερμό» αλά Παπάγου (έφοδος στο παρελθόν δηλαδή) και άλλοι μιλάνε για «Νέα Ελλάδα» αγνοώντας προφανώς ότι υπήρξε σύνθημα του ΚΚΕ τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Δεν διάβασα όμως πουθενά σε ποιες κοινωνικές δυνάμεις και τάξεις θα στηριχθεί το νέο εγχείρημα. Ποιες κοινωνικές συμμαχίες και ποιες παραγωγικές δυνάμεις επιδιώκει να εκφράσει. Δεν μας έκανε κανείς μια στοιχειώδη κοινωνική και ταξική ανάλυση της σύγχρονης πραγματικότητας.

Από όσα λοιπόν διαβάζω και γνωρίζω το νέο εγχείρημα εξαντλείται προσώρας στην ενσωμάτωση και αφομοίωση του ΠΑΣΟΚ. Ποιού ΠΑΣΟΚ όμως; Αυτού που πήγε ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτού που απέμεινε στον Βενιζέλο; Και πόσο είναι αυτό; Χωράει σε μια αίθουσα; Και ποιος θα το ψηφίσει; Πως μπορούμε να συμμαχήσουμε και να στηριχτούμε σε δυνάμεις που κάποτε λάτρεψαν και έκαναν πρωθυπουργό έναν ανελλήνιστο μισέλληνα;

Όταν γράφεται Ιστορία σπάνια το καταλαβαίνουν όσοι το ζουν.

Αλλά κάποια μοίρα έχει δικάσει αυτόν τον τόπο να μεγαλουργεί λέγοντας ΟΧΙ.

Γι’ αυτό υπάρχουμε ακόμα, γι’ αυτό σας γράφω σ’ αυτή τη γλώσσα και με καταλαβαίνετε..

«...το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε – αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε...»


πηγή