Το μεγάλο πρόβλημα του Ερντογάν

Του Μ. Ιγνατίου

Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν που ελέγχεται τα τελευταία 12 χρόνια από τους φανατικούς ισλαμιστές δεν πρόκειται να σταματήσει να μας εκπλήσσει αρνητικά. 
Το πρόβλημα του πρωθυπουργού της γείτονος χώρας είναι βασικά ψυχιατρικό και δεν πρέπει να προκαλεί σοκ η διαπίστωση. Είναι ένα γεγονός… 


Αντιθέτως, πρέπει να ανησυχούμε διότι η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν την ατυχία να κυβερνά την Τουρκία ο σημερινός πρωθυπουργός της, ο οποίος βρίσκεται υπό συνεχή πίεση: 

Στο εσωτερικό από τους διαδηλωτές, που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αναδείξουν αρχηγό που θα τους οδηγήσει σε ανατροπές και 
Στο εξωτερικό από την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία επειδή αντιμετωπίζει τα πάντα με τον φακό των συμφερόντων της αισθάνεται ότι τίθεται σε κίνδυνο η στρατηγική της για την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. 

Επειδή οι πιέσεις είναι έντονες, έστω και αν δεν διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού, κι επειδή τα άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα είναι απρόβλεπτα, χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές η Αθήνα και η Λευκωσία, αν και -με τα σημερινά δεδομένα- δεν πρέπει να έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν στην εδώ πλευρά του Ατλαντικού πως ο Ταγίπ Ερντογάν δεν ελέγχει ούτε την Αστυνομία, ούτε τη Δικαιοσύνη, ούτε τον Στρατό. 

Τα τηλεγραφήματα από την Άγκυρα περιγράφουν «μετά βδελυγμίας», που έλεγαν και οι παλαιοί συνάδελφοι, το τηλεφώνημα του τούρκου πρωθυπουργού στον αποφυλακισθέντα πρώην αρχηγό των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, τον οποίο φέρεται να διαβεβαίωσε ότι δεν τον έκλεισε ο ίδιος στη φυλακή, αλλά ο ιμάμης Γκιουλέν. Κλασική περίπτωση συμπεριφοράς ατόμου με ψυχιατρικά προβλήματα… 

Ο πρωθυπουργός Σαμαράς και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει να επιδιώξουν μία καθαρή κουβέντα με τους Αμερικανούς, οι οποίοι έχουν αναλάβει να κλείσουν άρον-άρον το Κυπριακό, και δυστυχώς δεν χωρατεύουν, αφού αναζητούν μία «διεθνή επιτυχία» με το… φανάρι. 
Δεν πρέπει να χορέψουν το… τανγκό που επέβαλε η Ουάσινγκτον, διότι ο Ερντογάν δεν θα είναι ποτέ ο έντιμος παρτενέρ, που θα υπογράψει μία συμφωνία η οποία θα αντέξει στους κραδασμούς και τις προκλήσεις μίας κοινωνίας με ισχυρά εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερα, όταν η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι ρατσιστική και απαγορεύει τις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες…

πηγή