Πῶς θά ἦταν ἡ ζωή μας ἐάν σβήναμε τίς τηλεοράσεις;

Ἒ καιρὸ εἶχα να μιλήσω… 

Ἐχθὲς λοιπὸν εἶδα γιὰ λίγο τὶς εἰδήσεις ἐνὸς μεγάλου καναλιοῦ… 

… καὶ σκεφτόμουν ὅτι ὁ φόβος ἐλέγχει τόσο πολὺ τὸν ἄνθρωπο, ποὺυ μπορεῖ νὰ τὸν μετατρέψει σὲ δοῦλο. 


Ἕνας σίγουρος τρόπος γιὰ νὰ ὑποδουλώσεις ἕναν λαὸ εἶναι μέσα ἀπὸ τὸν φόβο. 
Μπορεῖς νὰ τὸ κανεὶς βάζοντάς του ἕνα ὄπλο στὸν κρόταφο ἢ ἔναν δημοσιογράφο στὸ αὐτί. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἅγιοι» δημοσιογράφοι θὰ βαλσαμωθοῦν κάποτε καὶ θὰ μποῦν στὸ Μουσεῖο πολέμου, συμβολίζοντας τὰ σύγχρονα ὅπλα. 

Ξεκινοῦν ἀξημέρωτα μὲ ἔναν ὁλόκληρο θησαυρὸ ἀπὸ ῥήσεις σκοπιμότητος (ἕνας τρόπος γιὰ νὰ ἐξοφλήσουν τὰ χρέη τους πρὸς τὴν ἐξουσία), μᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὶς ἀποφθεγματικὲς ἀνοησίες τους καὶ στρέφονται ἐνάντια στὶς ζωές μας, στὴν χαρά μας, στὴν αἰσιοδοξία μας, στὸ μέλλον μας. 
Λένε τὴν τρομοκρατία ἐνημέρωση καὶ πρὸς θεοῦ κανεὶς δὲν μιλάει γιὰ λύσεις, παρὰ μόνον γιὰ προβλήματα. 

Δὲν ἔχετε καμμιὰ προοπτικί, μᾶς λένε…Εἶστε χαμένοι.
Ναι, λέμε, εἴμαστε χαμένοι καὶ σκύβουμε τὸ κεφάλι… 

…ἀλλὰ συνεχίζουμε νὰ τοὺς ἀκοῦμε σὰν ἀποχαυνωμένοι, σὰν τὴ μυΐγα, ποὺ τρυγυρνᾷ γύρω ἀπὸ τὴν λάμπα, ἀλλὰ ξέρει ὅτι θὰ τὴν κάψει, μὰ δὲν ἀλλάζει πορεία. 

ἜἘχουμε παραδωθεῖ σὲ αὐτὸ τὸ πεπρωμένο, ἴσως ἐπειδὴ εἴμαστε ἐθισμένοι στὸν ἀρνητικὸ τρόπο σκέψεως καὶ ἀναζητοῦμε τὴν δόση μας. 

Τὸ κυριότερο καύσιμό μας εἶναι τὸ στρες, ὁ φόβος καὶ ἡ κατάθλιψη. 
Πῶς θά ἤταν ὅμως ἡ ζωή μας ἐάν σβήναμε τίς τηλεοράσεις; 

Λέτε νά ἤμασταν λιγότερο χαρούμενοι καί λιγότερο αἰσιόδοξοι καἰ λιγότερο ἐνημερωμένοι; Πῶς θά ἦταν ἐάν ἀρχίζαμε νά σκεφτόμαστε μέ τόν δικό μας τρόπο καὶ ὄχι μέ τόν τρόπο πού μᾶς ὑπαγορεύουν; 


πηγή