Ξέρεις πόσο «λίπος» ὑπάρχει ἀκόμη;

Ὄχι… Ποῦ νὰ τὸ ξέρῃς…
Ἐσὺ κυττᾶς τὴν ἄδεια σου τσέπη…
Ἀσχολεῖσαι μόνον μὲ τὸ ἐὰν θὰ ἔχουν τὰ παιδιά σου αὔριο στέγη καὶ τροφή…
Ἀναρωτιέσαι γιὰ τὸ ἐὰν τὸ πατρικό σου θὰ περάσῃ αὐτὸν ἤ τὸν ἄλλον μήνα στὰ χέρια τῶν τραπεζῶν…
Ἔχεις νὰ κάνῃς μεροκάματο δύο χρόνια…
Ἴσως νὰ εἶσαι κι ἄστεγος…



Ἴσως καὶ παροπλισμένος… παρ’ ὁλίγον συνταξιοῦχος, ποὺ ἔχασες καὶ τὴν σύνταξιν καὶ τὴν ζωή σου καὶ τοὺς κόπους μίας ζωῆς… Γιά ποιό λίπος λοιπόν τώρα σοῦ μιλάω ἐγώ; Κι ἐὰν λίγο ὑπῆρχε ἐπάνω σου, πάει, τὸ ἔκαψε τὸ ἄγχος κι ὀ φόβος… Ναί, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἀναφέρομαι στὸ δικό σου λίπος… Ὄχι στὸ δικό σου… Αὐτὸ πάει, τὸ ἔκαψες… Ἐγὼ ἀναφέρομαι στὸ ἄλλο, στὸ συνολικό… Στὸ συλλογικό.  Σὲ ἐκεῖνο ποὺ ἀκόμη καὶ ὑπάρχει καὶ δὲν λέει νὰ τελειώσῃ μήπως καὶ ἐπὶ τέλους πιάσουμε τὸν ῥημαδοπάτο μας, γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ ποῦ βρισκόμαστε… Νὰ πατήσουμε κάπου βρὲ ἀδελφέ… Κάπου… Βαρέθηκα τὴν κατρακύλα…
Μήπως ἔμαθες λοιπόν πόσα αὐτοκίνητα πέρασαν ἀπό τά διόδια τό περασμένο τριήμερο; Χμμμ… Τραγικὰ πολλά… Μόλις 20.000 λιγότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ πέρασαν τὴν προηγουμένη χρονιά… Δῆλα δὴ ἀκόμη εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ μποροῦν νὰ διαθέσουν γιὰ ἕνα ταξείδι ἔως τὴν Κόρινθο 75 εὐρόπουλα, τὴν στιγμὴ ποὺ γιὰ ἐσέναν τὰ 75 εὐρόπουλα εἶναι ἡ διατροφή σου γιὰ μία ἑβδομάδα…
Μήπως ἔμαθες τό πόσοι γλέντησαν τήν περασμένη Κυριακή; Ἄσε… Θὰ τρομάξῃς… Ὅσα μαγαζιὰ εἶναι ἀκόμη ἀνοικτὰ δὲν εἶχαν τόπο νὰ ἀφήσουν καρφίτσα νὰ πέσῃ… Μία ἀποκριάτικη βραδιά του τάδε  δῆλα δὴ εἶναι πέντε ἡμερῶν, τοὐλάχιστον, δικό σου φαγητό… Πέντε ἡμερῶν… Πέντε!!!
Μήπως ἔμαθες πόσα χρήματα σπαταλήθηκαν γιά ἀποκριάτικες στολές καί γιά λοιπούς σημαιοστολισμούς; Ἄσε… Οὔτε καὶ θέλεις νὰ μάθῃς… Οὔτε κι ἐγὼ θέλω νὰ μάθω… Γιὰ νὰ σπαταλῶνται ὅμως σημαίνει πὼς ὑπάρχουν… Κι ὅσο ὑπάρχουν ἀποδεικνύουν πὼς τὸ λίπος εἶναι ἐδῶ… μᾶς βαραίνει ἀκόμη!!!
Νὰ μὴν ἀναφερθῶ φυσικὰ στὶς καφετέριες ποὺ πωλοῦν τὸν καφὲ πρὸς πέντε εὐρόπουλα… Πέντε εὐρόπουλα!!! Ἡ βενζίνα σου, μὲ τὸ μηχανάκι τὸ πενηντάρι, γιὰ τρεῖς ἡμέρες… Σωστά; Κι αὐτὸς πίνει καφέδες, οὖζα, κρασιὰ κάθε ἀπόγευμα… Κατάλαβες λοιπόν; Κατάλαβες;
Ναί… κι ἐγὼ ὑποφέρω. Ὅλοι μας ὑποφέρουμε. Μὰ δὲν ἀντέχω ἄλλο τὴν ἀναμονή… Τὴν σιχάθηκα… Θέλω νὰ τελειώνουμε… Θέλω νὰ ξέρω πὼς θὰ ἔχω ῥύζι γιὰ δύο ἑβδομάδες καὶ τέλος… Δὲν μοῦ ἀρέσει ἐγὼ νὰ μετρῶ μὲ τὰ γραμμάρια τὴν τροφή μου κι ὁ ἄλλος νὰ γλεντοκοπᾷ σὰν νὰ ἔχουν ὅλα καλῶς, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ Πατρίδα μας τσουρουφλίζεται… Δὲν μοῦ ἀρέσει… Καὶ πρέπει νὰ τελειώνῃ…
Ναί, λίγοι μῆνες ἀπέμειναν… Λίγοι. Καὶ πρέπει νὰ ἀντέξουμε, διότι τὸ δικό μας λίπος τὸ κάψαμε… Τώρα περιμένουμε νὰ καῇ καὶ τὸ ὑπόλοιπο… αὐτὸ ποὺ μᾶς βαραίνει ΟΛΟΥΣ μας καὶ μᾶς πλακώνει… Τὸ λίπος πρέπει νὰ καῇ… ΟΛΟ!!! Μόνον τότε θὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας κατάματα κι ἐντίμως νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν θέλουμε νὰ ζήσουμε ἐλεύθεροι ἤ νὰ πεθάνουμε σκλάβοι.


πηγή