Η κακιά η ώρα…

Ώστε ο Μπαλτάκος δεν ήταν παρά ένας τεχνοκράτης. Ένας τεχνοκράτης που αυτονομήθηκε. Που όλη κι όλη η δουλειά του ήταν να βάζει την υπογραφή του στα Φ.Ε.Κ. Αλλά, έτσι όπως περνούσαν τα ρημάδια το ένα μετά το άλλο από μπροστά του, κάποια στιγμή ζαλίστηκε ο άνθρωπος, τυφλώθηκε, γλυκάθηκε, ένιωσε εξουσία, και του έβγαλε αυτή τον κακό του εαυτό. Τι σου κάνει η εξουσία, ρε παιδί μου… Δεν θέλει πολύ. Την ψωνίζεις!




Αφού να φαντασθείτε ούτε ο ίδιος ο Μπαλτάκος δεν ήξερε ότι έκρυβε ένα τέτοιο κτήνος μέσα του. Τόσο καλά κρυβόταν αυτό! Κι όπως ακριβώς συμβαίνει με όσους μπαίνει ο διάβολος μέσα τους και μετά τον εξορκισμό δεν θυμούνται τίποτε, ούτε ο Μπαλτάκος θυμάται και πολλά πράγματα από την κατάληψη της ψυχής του από το διάβολο. Με πόσους είχε μιλήσει, ποιους, τι είχε πει, ομίχλη… Θυμάται πάντως ότι ο διάβολος τον είχε καταλάβει για το καλό της χώρας και οπωσδήποτε θυμάται ότι δεν δρούσε με εντολή Σαμαρά. Αυτό το τελευταίο το θυμάται καλά. Και δεν είναι λίγο. Βρέθηκε επιτέλους και κάτι που γινόταν σε αυτήν την κυβέρνηση χωρίς εντολή Σαμαρά.

Στο μεταξύ, ούτε και αυτός ο έρμος ο Σαμαράς είχε πάρει χαμπάρι τίποτα. Ιδέα. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη και στα λαγκάδια. Μόλις του το σφύριξαν, έπεσε από τα σύννεφα. Τριανταπέντε χρόνια επιστήθιας φιλίας με τον Μπαλτάκο και όμως το κτήνος που έκρυβε μέσα του ο φίλος του κατάφερε να του περάσει εντελώς, μα εντελώς απαρατήρητο. Μάλιστα, κύριε. Με αποτέλεσμα, ιδού, να καταριέται τώρα ο Σαμαράς την ώρα και τη στιγμή που όριζε να είναι ο Μπαλτάκος εκείνος που θα βάζει την υπογραφή του στα Φ.Ε.Κ. Χάθηκε να είναι ο Φαήλος, ο Βορίδης, ο Πλεύρης, και τόσοι άλλοι… Και γιατί όχι ο Άδωνης που είναι κι ευσυγκίνητος και τον άγγιξε σαν πατέρα ο γιός του Μπαλτάκου; Γ@… το κεφάλι μου ο μ@…!

Βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι, ο Σαμαράς, που δεν είναι κανένας μπιπ αλλά ένας σώφρων πολιτικός ανήρ, τις είχε λάβει τις προφυλάξεις που όφειλε να έχει λάβει, εδώ που τα λέμε. Είχε πει όταν έβαζε τον Μπαλτάκο: «Καλό παιδί είναι, γιατί να μην υπογράφει τα Φ.Ε.Κ.; Τέτοιες υπογραφές θέλουν τα Φ.Ε.Κ., αυτό χρειάζεται η πατρίδα: Καλά παιδιά! Προ πάντων καλά παιδιά! Ε, άμα σπάσει ο διάολος το πόδι του και γίνει καμιά στραβή, λ.χ., τυφλωθεί ο Μπαλτάκος από τα πολλά Φ.Ε.Κ. και στήσει καμιά περίεργη, που εγώ όμως δεν θα έχω καμιά ανάμειξη προς Θεού, και να το σπάσει ο διάολος τι το κακό μπορεί να κάνει ο Μπαλτάκος; Έτσι κι αλλιώς μόνη αρμοδιότητά του, είπαμε, θα είναι να βάζει την υπογραφή του στα Φ.Ε.Κ. Οπότε στη στραβή τον αλλάζω εγώ και βάζω έναν άλλον να τα υπογράφει τα Φ.Ε.Κ.» Πού να φαντασθεί ο φουκαράς ο Σαμαράς τι φίδι είχε στον κόρφο του… Ε;

Η κακιά η ώρα ήτανε… Η κακιά η ώρα!

Λοιπόν, δεν θα φάμε τη ζωή μας με αυτό. Τέλος καλό, όλα καλά. Πάει, πέρασε. Θα το φιλήσει και η νονά που θα έρθει σε λίγες ημέρες από το εξωτερικό, και μόλις το φιλήσει δεν θα θυμόμαστε πια τίποτα. Σαν να μην έγινε ποτέ. Στο κάτω-κάτω ένας άλλος, άγιος άνθρωπος (και αυτός), μπήκε στη θέση του Μπαλτάκου. Επίτιμος Αρεοπαγίτης ο καινούργιος, παρακαλώ. Βέβαια.

Τι μένει τώρα; Α, ναι! Να βγούμε στις αγορές. Σωστά. Ο Βενιζέλος τι είπε; Είπε, λέει, ότι εγγυάται μαζί με τον Πρωθυπουργό την σταθερότητα της χώρας. Ε, εντάξει τότε. Καλά πάμε. Προχωράμε. Και θα πάμε ακόμα καλύτερα.

Με τις υγείες σας! Να την χαίρεστε τη δημοσιογραφία που τα μεταδίδει αυτά! Και μαζί της να χαίρεστε αυτήν την κυβέρνηση που της τα υπαγορεύει. Να χαίρεστε επίσης την αγάπη σας για τη χώρα. Και φυσικά να χαίρεστε το σεβασμό που τρέφετε για τον εαυτό σας!


πηγή