Η διχόνοια κατατρώει την Ελλάδα

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Κάθε φορά που η Ελλάδα οδεύει προς εκλογές, διαβάζουμε και ακούμε πολλές υπερβολές για τη σημασία τους. 
Η φράση «οι πιο κρίσιμες (εκλογές) της ελληνικής ιστορίας» είναι η πλέον χιλιοειπωμένη και συνήθης για να περιγραφεί «η κρισιμότατη των στιγμών».

Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις για την Ευρωβουλή και την Αυτοδιοίκηση έχουν αυτή τη φορά έναν άλλο χαρακτήρα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης τις αναδεικνύουν σε δημοψήφισμα για τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ελπίζοντας ότι οι πολίτες, γονατισμένοι από τα αβάστακτα μέτρα που επιβλήθηκαν, θα τους προσφέρει μεγάλη νίκη και θα αποδοκιμάσει τον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο και να επιτύχουν ένα αποτέλεσμα που θα είναι αποτρεπτικό για την πραγματοποίηση εθνικών εκλογών, ελπίζοντας ότι όταν και όποτε γίνουν θα βρίσκεται η χώρα σε καλύτερη οικονομική θέση ώστε να έχουν κομματικά κέρδη.

Αν και παρακολουθώ τον προεκλογικό αγώνα από μακριά, έχω την εντύπωση ότι και οι μεν και οι δε ετοιμάζονται για άλμα στο... κενό. Νιώθω να μην έχει αντιληφθεί κανείς ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα είναι η ακυβερνησία. Ούτε η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τις τύχες των πολιτών μέσα σε μία μέρα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις λύσεις στα προβλήματα του λαού, που δημιούργησε η κατόπιν σχεδίου του κ. Γιώργου Παπανδρέου και των «κηπουρών» του αψυχολόγητη προσφυγή στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ. Η παύση πληρωμών, που ονειρεύονται μερικοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, είναι «όνειρο απατηλό», διότι οι δανειστές θα τους «πατήσουν» κυριολεκτικά στον λαιμό. Δυστυχώς, στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα, η δυνατότητα ενός δικαιολογημένου εκβιασμού που είχε η χώρα το 2010, δεν υπάρχει πια.

Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ενότητα. Το εχθρικό ψυχροπολεμικό κλίμα δείχνει ένα άρρωστο πολιτικό σύστημα. Εχει απολεστεί κάθε δυνατότητα συνεννόησης για το καλό της πατρίδας. Γιατί να σας το κρύψω, αγαπητοί αναγνώστες... Σε μένα θυμίζει την ατμόσφαιρα εμφυλίου, που ζούσαμε στην Κύπρο πριν από την τουρκική εισβολή. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και τα ζούμε στο πετσί μας μέχρι και σήμερα.


πηγή